ZomerExpo On Tour: Willem Jager
Een kunstenaar in kinderschoenen over kleding op het strand
ZomerExpo trekt het land in, en niet alleen naar Zwolle voor Water ZomerExpo 2017. We komen binnen in de werkplaats waar het gebeurt. We bezoeken verschillende kunstenaars en gaan in gesprek over hun werk, over wat hen inspireert en hoe zij een idee in een beeld omzetten.
Kort geleden maakte Willem Jager een sprong in het diepe. Hij liet zijn werk als gebouwmanager aan de TU Delft achter zich, en ging fulltime als kunstenaar aan de slag. Nu is hij op zoek naar samenwerking met andere kunstenaars, en zijn identiteit als artiest.
Van achter de schermen, naar op het toneel
Het is een overgangsfase, die veel spanning, maar ook vrijheid met zich meebrengt. In zijn vorige baan was Jager al vaak creatief bezig met toneeldecors en videopresentaties, maar zijn eigen visie kon hij er niet echt in kwijt. Nu wil hij zoveel mogelijk kanten van het kunstenaarsvak ervaren, om een eigen herkenbare stijl te ontwikkelen. Design, zeefdrukken, lassen, mixed media, met alles wordt geëxperimenteerd. ‘Behalve met schilderen, haha. Dat is echt niet mijn ding!’
Een wedstrijd gaf de doorslag om als zelfstandig kunstenaar te beginnen. Jager won met zijn ontwerp van een nieuw beeld voor op de plaats van de gestolen bronzen Prometheus in Delft. Het nieuwe beeld van cortenstaal omhult de leegte die door de diefstal ontstond. Het roestige metaal is weerbestendig en past volgens de kunstenaar goed bij het groen van het Mekelpark. Het feit dat zijn ontwerp gekozen werd, gaf Jager zelfvertrouwen en inspiratie. ‘Toen ik de wedstrijd won dacht ik, oh, ik heb dus genoeg talent om echt iets mee te doen! Dat is zeker een belangrijke stap in mijn keuze geweest.’
Contouren op het strand
Willem laat zich graag inspireren door wedstrijdopdrachten. Recent maakte hij het politiek geëngageerde werk Bodrum – 4 september 2015. ‘In die periode was het drama van het verdronken jongetje, aangespoeld op het Turkse strand, veel in de media. Daar zag ik meteen een beeld in.’ In de assemblage is de witte contour van een lichaam te zien, zoals de door politie getekende omtrek van een slachtoffer op straat. De omtrek van het jongetje op het strand is omringd door genummerde ‘bewijsmaterialen’: zijn shirtje, broekje, en een stuk krant. De kleding vond Jager op de kinderafdeling van een tweedehands kledingzaak, het krantenartikel heeft hij zelf gefotoshopt. ‘Dat is ook hoe ik het werk gesigneerd heb. Mijn handtekening, foto, en de datum van het werk staan hierop. Maar wel in het Turks, want het is natuurlijk een Turkse krant.’
Speels en serieus
In deze krant staat ook een foto van een menigte boze mensen uit Steenbergen. Hiermee legt Jager de link tussen het jonge slachtoffer en de boosheid bij Nederlanders, en maakt een duidelijk statement: in de vluchtelingencrisis vallen veel onschuldige slachtoffers, met name kinderen, die misschien niet gevallen zouden zijn als ze in Nederland terecht hadden gekund.
Een harde boodschap – kunst hoeft volgens Jager ook niet altijd vrolijk te zijn. Toch houdt hij zelf wel vrolijkheid van in kunst van anderen. ‘De glijbanen van Carsten Höller vind ik geweldig! Je ziet mensen weer helemaal kind worden!’. Iets wat hij in elk geval altijd wil gebruiken, is een element van verrassing en interactie. ‘De QR-code in het Bodrum-werk kun je bijvoorbeeld scannen met je telefoon. Dan kom op de Wikipedia-pagina van het onderwerp dat ik wil aansnijden.’ In de balans tussen serieus en speels ligt voor Jager het mooiste werk.
Benieuwd naar meer werk van Willem Jager, zoals zijn mail-art-projecten en installaties? Ga naar zijn website.